مشعل گازی :
مشعل گازی یکی از مهم‌ترین تجهیزات موجود در هر موتورخانه‌ای است که وظیفه تامین انرژی گرمایی را بر عهده دارد. نحوه تنظیم مشعل گازی مسئله مهمی در استفاده از سیستم گرمایشی در ساختمان است.بدین صورت است که گاز شهری از طریق شیر برقی وارد مشعل شده سپس ناخالصی‌های آن از طریق فیلتری که در دستگاه وجود دارد گرفته می‌شود. در نهایت هوا در داخل مشعل با گاز مخلوط شده و عمل احتراق صورت می‌گیرد.
تنظیم مشعل گازی :
یکی از قطعاتی که در هر مشعل گازی باید تنظیم شود میزان شعله مشعل است. اگر قصد زیاد کردن شعله مشعل را دارید می‌توانید این کار را از طریق یک آچار انجام دهید. تنها کافی است به کمک آچار، پیچ برنجی موجود در دستگاه را به صورت پاد ساعت‌گرد بچرخانید. علاوه بر این باید دقت کنید که نوک ترموکوپل حدود ۱ تا ۱.۳ سانتی‌متر از پیلوت و حدود ۰.۵ سانتی‌متر از دهانه ونتوری فاصله داشته باشد.
مورد مهم بعدی در تنظیم مشعل، شعله اصلی دستگاه است.گاز استارت گازی است که کم کم وارد محفظه احتراق می‌شود تا درون دیگ انفجار شدید رخ ندهد. در برخی از مشعل‌ها در بالای شیربرقی یک محفظه کوچک قرار دارد که با باز کردن آن می‌توان به پیچ تنظیم مقدار گاز استارت دسترسی پیدا کرد. در برخی دیگر از مشعل‌ها، این پیچ در زیر شیربرقی واقع شده و امکان تنظیم مشعل از لحاظ مقدار گاز استارت را فراهم می‌کند.
مزایا و معایب مشعل :
مشعل‌ها با توجه به نوعی که دارند دارای مزایای و معایب متفاوتی هستند. از جمله مزایای مشعل‌های کلاهک‌دار چرخان می‌توان به نسبت جریان برگشتی اشاره کرد که در این نوع مشعل چیزی حدود ۱:۲ است. دیگر اینکه پودر کردن سوخت‌های سنگین را به خوبی انجام می‌دهد.
از طرفی این نوع مشعل به راحتی می‌تواند سوخت را در محدوده دماهای پایین نیز پودر کند. مشکلی که این نوع مشعل دارد این است که از سیستم پیچیده‌ای برخوردار بوده و نگهداری از آن پرهزینه است. علاوه براین انرژی الکتریکی نیز مصرف می‌کند.
نوع دیگری از مشعل‌ها اتمایزر نام دارند. این نوع مشعل دستگاهی بسیار محکم و مقاوم است. نسبت جریان برگشتی آن چیزی حدود ۱:۴ است. نسبت هوا به سوخت را به خوبی کنترل می‌کند.
اجزای کلی مشعل گازی :
عوامل اصلی ایجاد شعله سه مورد زیر می باشد:
- اکسیژن
- سوخت
- جرقه
شیر برقی یا سلونوئید ولو :
شیر برقی در سیستم گازرسانی مشعل سه وظیفه اصلی دارد:
- قطع و وصل کردن گاز به مشعل
- تنظیم کردن سرعت استارت و خروج اولیه گاز به مشعل
- تنظیم کارکرد شعله
مراحل کارکرد مشعل گازی :
به صورت کلی مراحل کارکرد مشعل ها به سه مرحله تقسیم می شود:
- مرحله پرچ (تخلیه اجباری)
- مرحله اطمینان
- مرحله کار دائم
مرحله پرچ (تخلیه اجباری)
در این مرحله تنها فن موتور فعال بوده و بقیه اجزای مشعل عملی انجام نمی دهند و به مدت حدود 30 تا 60 ثانیه فن در داخل دیگ دمش می کند. گاز ها و بخارهای موجود در داخل دیگ که از احتراق های قبل در داخل دیگ موجود هستند به طور کامل از داخل دیگ تخلیه شده و از طریق دودکش ها خارج می شوند و داخل دیگ از هوای سالم پر می شود. پس به مرحله خروج گازهای مضر دیگ پرچ می گویند.
مرحله اطمینان
این مرحله بلافاصله بعد از مرحله پرچ اتفاق می افتد. شیر برقی عمل کرده و گاز را وارد مشعل می کند و همزمان فن مشعل نیز در حال کار کردن است. سپس جرقه زن فعال شده و در صورت تنظیم بودن تمام عوامل ایجاد احتراق، شعله تشکیل می شود.
در این مرحله میله یونیزاسیون یا فتوسل موجود در مشعل، شعله را تشخیص داده و در صورتی که شعله ای تشکیل نشود و یا فتوسل یا میله یونیزاسیون آن را تشخیص ندهد. مشعل ریست کرده و خاموش می شود.
مرحله کار دائم
در این مرحله با توجه به تشخیص وجود شعله و عملکرد مناسب دیگر اجزای مشعل، شیر برقی گاز ورودی به صورت دائم باز می ماند. ترانس جرقه زن نیز قطع شده و از مدار خارج می گردد. شعله پایدار ایجاد شده و تا دستور ترموستات و رسیدن دمای آب به دمای تنظیم شده مشعل روشن می ماند.
شعله احیا
ویژگی شعله احیا به صورت زیر است:
- پخش شدن شعله
- زرد رنگ
- بوی خام سوزی
- دوده زدن
- سوزش بینی
- نامناسب برای مشعل
شعله اکسید
ویژگی شعله اکسید به صورت زیر است:
- شعله کوتاه و تیز
- آب رنگ
- سوزش چشم
- نامناسب برای مشعل ها
شعله خنثی
ویژگی شعله خنثی به صورت زیر است:
- عدم سوزش چشم یا بینی
- زرد رنگ با رگه های آبی و نارنجی
- شعله مناسب برای مشعل ها
